Kwadrofonik

fot. Magda Hueckel

Kwadrofonik to jedyny tego typu kwartet w Polsce i jeden z niewielu istniejących na świecie, powstały z połączenia dwóch duetów: fortepianowego i perkusyjnego. Tworzą go Emilia Sitarz i Bartłomiej Wąsik (Lutosławski Piano Duo) i Magdalena Kordylasińska i Miłosz Pękala (Hob-beats Percussion Duo).

Kariera zespołu zaczęła się w 2006 roku, od spektakularnego zwycięstwa podczas 9. Festiwalu Muzyki Folkowej "Nowa Tradycja" na którym muzycy otrzymali Grand Prix, Nagrodę Publiczności i Nagrodę Prezydenta Warszawy. Właśnie wtedy krytyka muzyczna uznała zespół za odkrywczy i wytyczający nowe tory w muzyce folkowej. W 2007 roku Kwadrofonik został laureatem prestiżowej Nagrody Specjalnej 3. Konkursu Europejskiej Unii Radiowej (EBU) "Svetozar Stracina" w Bratysławie. Nagroda za nowoczesność, innowacyjność i wierność tradycji przyznana została po raz pierwszy w historii tego konkursu. W 2008 roku ukazała się debiutancka płyta zespołu - Folklove - wydana przez Polskie Radio, entuzjastycznie przyjęta przez krytyków, za którą muzycy w 2009 roku otrzymali Folkowy Fonogram Roku – nagrodę krytyków za najlepszą płytę z muzyką folk. W tym samym roku kompozycje zespołu były prezentowane w programie „Late Junction” Radia BBC3:

Fantastyczne! To dla mnie najbardziej interesująca płyta tego roku! Jakże ekscytująca i pełna smaku jest ta muzyka!

— Fiona Talkington, Radio BBC 3

W 2010 roku, podczas obchodów dwusetnej urodzin Fryderyka Chopina muzycy wystąpili w prestiżowej nowojorskiej Carnegie Hall i  w Chicago Symphony Hall prezentując swój projekt łączący muzykę ludową z utworami Chopina:

Polski kwartet Kwadrofonik – znany ze swych innowacyjnych pomysłów – łamie wszelkie konwencje dotyczące instrumentacji i struktur muzycznych. Dwójka pianistów, i duet perkusistów tworzą miękkie, przejrzyste dźwięki, szkicując jedynie melodię i frazę. Delikatne dźwięki dzwonków, z fragmentami podawanymi niejako szeptem, a następnie ulatującymi w przestrzeń, tworzą całkowicie nowy sposób podejścia do muzyki Chopina. Jego Preludium e-moll rzadko można było usłyszeć w tak 'przeźroczystym' brzmieniu dzięki odważnemu zastosowaniu wolnego tempa oraz użyciu krótkiego cytatu z wolnej części Sonaty księżycowej Beethovena. Genialne!

— Chicago Herald Tribune

W 2011 zadebiutowali w Filharmonii Berlińskiej, prezentując m. in. Własną wersję Święta wiosny Igora Strawińskiego. Tego samego roku kwartet gościł w Izumi Hall (Osaka) w Japonii jak również na festiwalach muzyki współczesnej m.in. W Moskwie i Pekinie, gdzie prowadzili kursy mistrzowskie.

W 2013 roku Kwadrofonik współpracował z wiolonczelistą Andrzejem Bauerem i kompozytorem Cezarym Duchnowskim przygotowując kameralną wersję z elektroniką Koncertu wiolonczelowego Witolda Lutosławskiego. W tym samym roku nawiązał współpracę z wokalistką jazzową, Dorotą Miśkiewicz. Nakładem SONY Polska ukazała się ich wspólna płyta, zawierająca autorskie opracowania piosenek dziecięcych Witolda Lutosławskiego do słów Juliana Tuwima - „Lutosławski, Tuwim - Piosenki nie tylko dla dzieci”. W roku 2014 krążek zdobył status Złotej Płyty. W 2015 roku zespół został uhonorowany prestiżową nagrodą Paszport Polityki. W tym samym roku odbyła się pierwsza edycja ich własnego festiwalu poświęconego współczesnej muzyce kameralnej – Festiwal Kwadrofonik.

Muzycy wspólnie wykonują również kompozycje oryginalnie tworzone na takie instrumentarium, wśród nich m. in. utwory Beli Bartóka, Georga Crumba, Rolfa Wallina, oraz utwory komponowane specjalnie dla zespołu (m.in. Różnia Wojciecha Ziemowita Zycha – najbardziej oczekiwana premiera podczas Warszawskiej Jesieni w 2010 roku). Ważną rolę odgrywają autorskie transkrypcje utworów symfonicznych m.in. Święta Wiosny Igora Strawińskiego czy Mazurki i Harnasie Karola Szymanowskiego Kwadrofonik to zespół, w którym artyści prowadzą niezwykły dialog muzyczny niezauważalnie zamieniając funkcje instrumentó w - fortepiany stają się instrumentami perkusyjnymi, a grupy instrumentów perkusyjnych przejmują funkcje instrumentów melodycznych. Precyzja wykonania, żywiołowość, dar nawiązywania bezpośredniego kontaktu z publicznością dają pełną gwarancję satysfakcji uczestników dźwiękowego widowiska tworzonego przez grupę. Muzycy w czasie pracy nad własnymi utworami często podążają drogą improwizacji, doświadczeń i poszukiwań dźwiękowych, mających na celu maksymalne wykorzystanie swojego instrumentarium. Warto dodać, że koncerty te stają się pięknymi widowiskami, w czasie których muzycy w niezwykle plastyczny sposób wykorzystują często kilkadziesiąt instrumentów.